Mijn reisverslag:
Donderdagmorgen vroeger dan normaal opgestaan om eerst nog mijn hond uit te laten. Dat
arme beest wil ten slotte ook iedere dag naar buiten. Normaal doe ik dat altijd 's middags,
maar nu dus een paar uurtjes vroeger. Ik ging samen met mijn twee broers met mijn auto, wij
houden immers niet zo van die bussen met onze lange benen. Tegen één uur mijn eerste
broer opgehaald, daarna de andere. Zo rond half twee vertrokken naar Rotterdam. Het is
nogal donker dus ik zet mijn koplampen maar eens aan. Eerst maar
eens de radio opgezet. Het nieuws meldt dat er een hoop Friezen onderweg zijn naar de
finale. Over al die Roda-fans die we onderweg tegenkomen wordt niets gezegd; wij tellen
bij de media dus weer eens niet mee. Het lijkt wel of dat Heerenveen die beker al gewonnen
heeft. Kwaad zetten we dan maar een bandje van Guns n' Roses op, om maar eens goed in
de stemming te komen. Tegen half vier komen we in de buurt van Rotterdam. Nou ben ik al
een keer of twintig in de Kuip geweest, en dus weet ik hoe ik het beste kan rijden en waar ik
mijn auto kan parkeren. Tegen het advies van mijn broer in ("ga nou zoals je altijd gaat")
besluit ik om toch maar met de Roda-karavaan mee te rijden. Het gevolg is een omweg van
enkele kilometers en langere wandeling naar het stadion. Maar ja, we staan wel tussen de
Roda-fans geparkeerd. Rond vier uur komen we dan bij de Kuip, het mooiste stadion van
Nederland. Komen we op de trap voor de Kuip nog de Blauwhuuster Dakkapel tegen, die van dat schaatsen.
Moet mijn broer nog een rondje dansen met een Friese boerendochter. Even rondkijken en
dan maar naar binnen. Ik krijg van een steward nog een complimentje over mijn petje (Ik loop
dan ook rond met mijn Roda-shirt en sjaaltje en mijn Feyenoord-pet). Na het lozen van
overtollig water op de schone WC's meteen Vak E opgezocht. In alle Roda-vakken staat er
op ieder stoeltje een Roda-vlaggetje. Dat is dus leuk, vooral als een paar kinderen die vlaggetjes
beginnen te verzamelen. Onze vakken zitten veel eerder vol dan die aan de andere kant.
Door zo'n hoempa-orkestje zit de stemming er meteen goed in en het zingen begint al
anderhalf uur voor de wedstrijd. Van de andere kant is nog niets te horen. Intussen zien we
Babberich de amateur-beker winnen. Die speelden in gele shirts, dus dat is een gunstig
voorteken. Broertje één geeft helemaal geen prognose terwijl broertje twee een slecht
voorgevoel heeft. Ik blijf optimistisch en houd het op 6 - 0 voor Roda. Na veel zingen en
wachten begint dan eindelijk de wedstrijd. Na vijf minuten is het al feest door de goal van
Sibon. Het "Wat zijn die Friezen stil" gaat door de Kuip. Om even later te worden
vervangen door "Wat zijn die Vlaaien stil", als Heerenveen scoort na een blundertje van Hesp.
Na een kwartier staat het vak weer op zijn kop als Roda weer scoort. Het zingen wordt weer
in alle hevigheid voortgezet. Friesland is weer stil. Er wordt nog flink gescholden op Vrede
als hij weer eens blundert door Korneev de bal te schenken. Later in de eerste helft maakt
hij nog een fout, maar beide keren loopt het goed af. "Hij maakt er iedere wedstrijd twee, dat
hebben we voor vandaag dus weer gehad", roept iemand. Ook vinden we dat Ramon Van
Haaren die Talan wel erg veel ruimte geeft. De schrik slaat ons om het elke keer om het hart
als de bal die kant op gaat. Voorin mist Roda drie goede kansen via Senden, Ooijer en Van
Houdt. Bij rust is het maar 2 - 1, veel te weinig dus. "Als ons dat maar niet opbreekt", is de
algemene opinie. Na rust wordt het echt carnaval als we binnen een kwartier uitlopen naar
4 - 1. Zelfs het Limburgs volkslied wordt volop meegezongen. Heerenveen is nergens meer.
Vrede speelt super en Van Haaren doet het nu ook beter tegen Talan. Hij mag wel nog scoren
maar dat vermindert het carnaval op de tribunes niet. Ook het feit dat die Reygwart steeds
onterecht tegen Peter Van Houdt fluit kan de goede sfeer niet bederven. Inmiddels verlaten
de laatste Friezen in ons vak de tribune, begeleid door een vriendelijk "Auf Wiedersehen".
Na afloop uitzinnige vreugde op het veld en op de tribunes. Er worden mensen omhelsd die
ik nog nooit gezien heb. Dan komt het mooiste moment van de dag: Ruud Hesp tilt de beker
omhoog. WE HEBBEN HEM!!! Friesland is op dat moment al naar huis. Nadat de laatste
spelers met de beker naar binnen gaan verlaten wij ook maar het stadion. Onder de tribune
zie ik een los Kuipstoeltje liggen. Leuk souvenir, denk ik en neem het mee. Ver kom ik echter
niet, want van een steward moet ik het weer afgeven. Mijn pleidooien ("maar ik heb toch ook
een Feyenoord-petje") worden weggewuifd en ik verlaat zonder stoeltje het stadion. Buiten
is het ook een vrolijke boel, staan er nog heel wat Friezen sportief voor ons te klappen. Die
krijgen als dank dus een geel vlaggetje mee naar huis. Bij de auto aangekomen zie ik mijn
koplampen nog heel zachtjes branden. Die was ik vergeten uit te zetten bij het uitstappen,
en nu is de accu dus leeg. Maar met hulp van een paar supporters van Babberich wordt het
vehikel zo weer aangeduwd. Die krijgen dus ook een vlaggetje mee van ons. De terugweg
is ook indrukwekkend. Overal zie je sjaaltjes uit auto's wapperen. In de bussen die we
inhalen wordt de polonaise gedanst. Bij Breda hangt al een spandoek aan een brug met
"Roda proficiat". Daar wordt dus eens flink getoeterd. Ook bij een auto waar Fortuna-sjaaltjes
naar buiten wapperen wordt op de claxon geduwd en gezwaaid. Ze zijn zeker verdwaald, die
Fortunezen. Maar ze zwaaien vrolijk terug en steken hun duim op. Zijn zeker ook trots op
Limburg. Na het hele konvooi bussen te hebben
ingehaald besluit ik tot een sanitaire stop. Komen al die bussen weer langs; sommige stoppen
ook voor een plas-pause. Iedereen heeft prima zin. Daarna weer die hele rits bussen
inhalen en zwaaien en toeteren. In Limburg staan op bijna iedere brug over de autoweg mensen
te zwaaien. Er wordt heel wat afgetoeterd onderweg. Hoe verder naar het zuiden hoe meer
mensen er op die bruggen staan. Schitterend gewoon! Ik wist niet dat Roda zo populair was.
Om half twaalf zijn we weer in Kerkrade. Op de radio hoorden we dat de spelersbus een uur
achter ons rijdt. Op de markt is het al stampvol. D'r Joep is ook uitgedost met een geel shirt.
De namaaksupporters, die te ellendig waren om mee te gaan naar Rotterdam staan natuurlijk
vooraan. Buiten is er niks te drinken en naar binnen gaan kan ook niet, want daar is het veel
te druk. Dan maar langzaam naar voren dringen. Om 0.40 uur verschijnen de spelers met
de beker op het bordes van het stadhuis. Ruim een half uur is het weer groot feest met Ruud
Hesp als regisseur. De geluidsinstallatie is zo slechts dat we nauwelijks iets horen van wat er
gezegd wordt, maar dat maakt ook allemaal niets uit. Nadat de spelers weer naar binnen zijn
gaan de meeste mensen naar huis of naar de kroeg. Mijn broers moeten weer vroeg op dus
ik moet ze naar huis brengen. Daarna ga ik zelf ook maar naar huis. Na eerst een half uurtje
de hond uitgelaten te hebben installeer ik me voor de tv en kijk naar de videoband van . . .
de Bekerfinale. En weer wint Roda met 4 - 2.
Naar boven
Amstel Cup 1996/1997